علت ناباروری در مردان

ناباروری چقدر شایع است؟

ناباروری به طور کلاسیک به عنوان یک سال تلاش برای رابطه جنسی محافظت نشده بدون بارداری تعریف می شود. ناباروری امروزه از هر شش زوج یک زوج را تحت تاثیر قرار می دهد. قبلاً تصور می شد که ناباروری در درجه اول مشکل زنان است، اما اینطور نیست. مردان و زنان تقریباً به طور مساوی تحت تأثیر قرار می گیرند که 30 درصد به دلیل عوامل مرتبط به ناباروری در مردان و 30 درصد ناشی از عوامل زنانه است. 40٪ دیگر اغلب به دلیل ترکیبی از مشکلات است یا به عنوان “غیرقابل توضیح” شناخته می شود.

علت ناباروری در زنان چیست؟

سیکل های قاعدگی نامنظم یکی از دلایل شایع ناباروری است. عدم وجود یا نادر بودن قاعدگی، خونریزی طولانی مدت و بیش از حد، و خونریزی یا لکه بینی بین پریودها همگی می توانند پیش بینی زمان تخمک گذاری را دشوار کنند تا زوجین بتوانند بچه دار شوند. اما بسیاری از کارشناسان بر این باورند که سن بزرگترین علت ناباروری زنان است که نقش بیشتری در زنان نسبت به مردان دارد. از آن تقریباً در سن 44 سالگی، هر کسی که باردار می شود، از اهداکننده تخمک استفاده می کند و در مورد آن صحبت نمی کند. تعداد بسیار کمی از زنان بالای 44 سال با تخمک های خود باردار می شوند. روند اجتماعی به تاخیر انداختن فرزندآوری و سن بالاتر زنان هنگام تلاش برای باردار شدن – بزرگترین عامل ناباروری امروزه است. سن نقش کلیدی ایفا می کند زیرا تعداد تخمک های موجود به طور چشمگیری با بالا رفتن سن زنان کاهش می یابد، همانطور که طبیعی بودن کروموزومی هر تخمک نیز کاهش می یابد. همچنین تعدادی از بیماری ها و شرایط وجود دارد که می تواند به ناباروری کمک کند. سیگار و وزن نیز نقش دارند. سیگار کشیدن می تواند با تأثیر بر تخمک گذاری، شانس باردار شدن زنان را کاهش دهد و سقط جنین در زنان باردار سیگاری با نرخ بیشتری اتفاق می افتد.

زن‌ها به عنوان جنین هفت میلیون تخمک دارند، زمانی که به دنیا می‌آیند 1 تا 2 میلیون تخمک دارند، 600000 تخمک به بلوغ رسیده‌اند. و هر ماه 500 تخمک را هدر می دهد تا یک تخمک خوب را تخمک گذاری کند، و خیلی وقت ها تخمک خوبی نیست. تا سن 40 سالگی، 97 درصد از تخمک هایی که او در دوران بلوغ داشت از بین رفته است. از سوی دیگر، مردان به طور مداوم هر 90 روز یکبار اسپرم تازه تولید می کنند، بنابراین این سلول ها جوان و سالم می مانند حتی اگر مرد مسن تر باشد. بنابراین در حالی که با افزایش سن کاهش قابل‌توجهی در باروری مردان وجود دارد، بسیار کم است. در حالی که در مورد زنان این موضوع به وضوح تعریف شده است. تقریباً بالای 44 سال باروری زنان به صفر نزدیک می شود.

علت ناباروری در مردان چیست؟

شایع ترین دلایل ناباروری در مردان، مسائل مربوط به نحوه ایجاد و توزیع اسپرم در بیضه ها، عدم تعادل هورمونی یا انسداد در اندام های تناسلی مردانه است. انسداد لوله‌هایی که اسپرم را از بیضه‌ها به آلت تناسلی منتقل می‌کنند، چه به طور طبیعی یا از طریق وازکتومی رخ می‌دهند، تا 20 درصد از موارد ناباروری  در مردان را تشکیل می‌دهند.

کمبود کامل اسپرم عامل 10 تا 15 درصد ناباروری در مردان است. تعداد کم اسپرم و بدشکلی اسپرم دلایل بیشتری هستند. مسائل فیزیکی مانند آسیب به بیضه ها، پرتودرمانی و شیمی درمانی، ریزش بیضه ها، یا بزرگ شدن وریدهای کیسه بیضه به نام واریکوسل، همگی می توانند در این امر نقش داشته باشند.

دیابت می تواند باعث اختلال نعوظ و مشکلات انزالی به دلیل کاهش جریان خون در اثر آسیب عروقی شود. مشکلات تیروئید مانند پرکاری تیروئید می تواند بر تعداد و تحرک اسپرم تأثیر بگذارد. هورمون ها نیز بر تولید اسپرم تأثیر می گذارند.

ناهنجاری‌های غدد درون ریز می‌تواند باعث آن شود، تستوسترون پایین می‌تواند یک عامل باشد، دلایل ژنتیکی ناباروری در مردان وجود دارد و برخی از آن کروموزومی هستند، به این ترتیب که آنها یک قطعه را از دست داده‌اند یا کروموزوم‌های اضافی دارند. بیماری‌های عفونی مانند اوریون یا بیماری‌های مقاربتی و عفونت‌ها می‌توانند بر تولید اسپرم نیز تأثیر بگذارند.

حتی اگر بیضه ها اسپرم زنده تولید کنند، ممکن است مشکلاتی در نحوه حرکت اسپرم مرد برای رسیدن به هدف خود یعنی لقاح وجود داشته باشد. اسپرم‌ها می‌توانند خیلی آهسته شنا کنند یا اصلاً شنا نمی‌کنند، اساساً قبل از رسیدن به تخمک ماده می‌میرند.

چه گزینه هایی برای درمان ناباروری وجود دارد؟

هنگامی که یک زوج به مداخلات دارویی یا جراحی پاسخ نمی‌دهند، اغلب به فناوری کمک باروری (ART) روی می‌آورند. لقاح داخل رحمی (IUI) شامل قرار دادن اسپرم مرد در رحم زن با یک لوله بلند و باریک است. IUI برای درمان زنان دارای نقص یا زخم دهانه رحم، یا مردان با تعداد کم اسپرم، مشکلات حرکتی اسپرم، نعوظ یا انزال رتروگراد مؤثرتر است. در لقاح آزمایشگاهی، اسپرم و تخمک از هر یک از والدین خارج شده و در آزمایشگاه با هم مخلوط می شوند.

لقاح آزمایشگاهی (IVF) احتمالاً شناخته شده ترین روش ART است. این زمانی است که اسپرم و تخمک از هر یک از والدین جدا می شود و در آزمایشگاه با هم مخلوط می شوند تا جنین ایجاد شود. سن مادر، شاخص توده بدنی، عوامل سبک زندگی و سابقه باروری همگی می توانند بر موفقیت IVF تأثیر بگذارند، همانطور که روی زنده ماندن جنین تأثیر می گذارد. موثرترین شکل IVF شامل غربالگری جنین‌ها و بازگرداندن جنین‌های طبیعی کروموزومی است، اگرچه در مورد این موضوع اختلاف نظر وجود دارد. اما داده‌ها در حال روشن شدن هستند: تنها بزرگترین علت شکست IVF، کاشت جنین‌هایی است که خوب به نظر می‌رسند اما اینطور نیستند و در واقع کروموزومی غیرطبیعی هستند.

اگر این تکنیک‌ها جواب نداد، زوج‌ها گاهی برای کمک به یک اهداکننده شخص ثالث مراجعه می‌کنند. اهدای اسپرم یا تخمک می تواند به زوج هایی که نمی توانند باردار شوند کمک کند. بانک های اسپرم سالهاست که وجود دارند. امروزه بانک های تخمک وجود دارند که با پیشرفت فناوری انجماد تخمک، محبوبیت آن ها افزایش یافته است.

تخم‌های اهداکننده این فرآیند را آسان‌تر و کمتر پیچیده‌تر کرده‌اند. به جای همگام سازی اهداکننده و گیرنده، اکنون می توانید تخمک های منجمد را انتخاب کرده و با چرخه گیرنده همگام سازی کنید. و شما از بین یک زن جوانتر انتخاب خواهید کرد، بنابراین شانس بیشتری برای گرفتن جنینی دارید که باعث تولد نوزاد شود.همچنین یک روند جدیدتر نیز وجود دارد: زنان جوان‌تر تخمک‌های خود را فریز می‌کنند تا در آینده از آنها استفاده کنند. این کار پرهزینه است، اما اهدای تخمک و درمان‌های باروری نیز همین‌طور است.